KINO DOKUMENTALNE NA SAF

W tym roku po raz trzeci na festiwalu będziecie mogli oglądać najciekawsze filmy dokumentalne ostatnich lat w ramach Kina Inicjatyw Społecznych. Codziennie
w Kalafiorze (miejsce nr 46) o godzinie 18.00.

środa, 10.07
Prezydent Nowej Atlantydy, reż. Jon Shenk; USA 2011

Film pokazuje pierwszy rok prezydentury Mohameda Nasheeda, pierwszego prezydenta Malediwów wybranego w demokratycznych wyborach. Kulminacją filmu jest Kopenhaski Szczyt Klimatyczny, który odbył się w 2009 roku. Mamy szansę obejrzeć kulisy negocjacji czołowych polityków świata, biorących udział w tym zgromadzeniu. Nasheed odkrywa przed nami swoją strategię wzmocnienia pozycji negocjacyjnej Malediwów. Angażując media, unika pułapki postrzegania Malediwów w jednym obozie z krajami rozwijającymi się, które w rzeczywistości mają inne interesy niż jego ojczyzna. Gdy jednak nadzieje na podpisanie wspólnego porozumienia gasną, Nasheed wygłasza poruszające przemówienie, które w efekcie uratowało szczyt przed klęską. Niektórzy postrzegają to zgromadzenie jako upadek ruchu walki z globalnym ociepleniem, a w rzeczywistości było inaczej. To historyczne wydarzenie spowodowało, że jednocześnie Chiny, Indie i Stany Zjednoczone zgodziły się na zmniejszenie emisji dwutlenku węgla do atmosfery.

Wybrane nagrody i festiwale: 2011 – MFF Toronto, Nagroda dla najlepszego filmu dokumentalnego; 2011 – International Documentary Festival Amsterdam.

http://www.youtube.com/watch?v=ryhr_T7cRnY

czwartek, 11.07
Gnarr na prezydenta, reż. Gaukur Úlfarsson; Islandia 2010

W ciężkich czasach kryzysu na Islandii, John Gnarr chciał bezpiecznej, komfortowej i świetnie opłacanej państwowej posady, z absolutną władzą, która pozwoli mu zatrudnić przyjaciół na inne kluczowe stanowiska w państwie. W tym celu założył „Najlepszą Partię Świata” , która obiecywała między innymi utworzenie do roku 2020 wolnego od korupcji i narkotyków parlamentu.

Kampania wyborcza „Najlepszej Partii” opierała się na przeboju Tiny Turner „Simply the Best”. Osiągnęła ona sukces, a we wszystkich badaniach opinii partia Gnarra typowana była na zwycięzcę. Wybory okazały się sensacją bez precedensu. Komik John Gnarr jest merem Rejkiawiku, jego przyjaciele zatrudnieni są na ważnych odcinkach pracy miasta, a opozycja ogląda odcinki serialu „The Wire”. Morał z tego filmu jest prosty: w czasach największego kryzysu należy zachować poczucie humoru, bo nowi liderzy mogą pojawić się na scenie politycznej z najmniej spodziewanych źródeł.

Wybrane nagrody i festiwale: 2011 – MFF Tribeca/Tribeca IFF, 2011 – CPH:DOX Kopenhaga/ CPH:DOX Copenhagen

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=0Mp2IujkcJs

Piątek, 12.07
Nie zapomnij mnie, reż. David Sieveking; Niemcy 2012

David Sieveking, znany polskim widzom z filmu „David chce odlecieć”, w unikalny sposób, nie bojąc się groteski i humoru, portretuje tym razem swoją matkę, która – jak miliony ludzi w Europie – zapada na chorobę Alzheimera i powoli zapomina o świecie, w którym żyje. Reżyser pokazuje postępujące, degeneracyjne upośledzenie jej układu nerwowego, które w efekcie skutkuje powolnym otępieniem.

Rodzice Davida byli w latach 60. XX wieku aktywnymi członkami ruchów studenckich i żyli w tzw. „otwartym związku”. Teraz ich wzajemna relacja jest poddana testowi, ale dzieje się to w dramatycznych okolicznościach. Zmiany, które przyniosła choroba matki, zmuszają rodzinę do wiwisekcji stosunków, jakie panują wewnątrz rodziny, ujawnienia ukrytych dotąd konfliktów i nieporozumień, a przede wszystkim znalezienia dla nich rozwiązań. Nie jest to łatwe wyzwanie, ale paradoksalnie zbliża ono członków rodziny na nowo i zmusza do głębokiej refleksji nad życiem, jakie wszyscy prowadzili dotychczas.

Sieveking w sposób niezwykle szczery pokazuje w tym filmie własną kronikę rodzinną, ale robi to nie tylko z ironią i szczerością, lecz przede wszystkim nieudawaną miłością. Dzięki temu tworzy obraz, w którego centrum uwagi znajduje się nie tyle choroba, lecz człowiek zapadający na nią wbrew własnej woli.

Wybrane festiwale i nagrody: 2012 – MFF Locarno: Nagroda Krytyków / Locarno IFF: Critics Award

Sobota. 13.06
Nefarius, reż. Banjamin Nolot, USA 2011

Amerykański film dokumentalny opisujący problematykę handlu ludźmi dla potrzeb prostytucji. Jest to niezwykle poruszający materiał zawierający wywiady z ofiarami handlu jak i osobami, które nigdyś zajmowały się sutenerstwem. Autorem dokumentu jest Benjamin Nolot prezes organizacji „Exodus Cry” zajmującej się zwalczaniem współczesnego niewolnictwa.

Wybrane festiwale i nagrody: 2012 – Honolulu Film Award dla najlepszego filmu,

http://www.youtube.com/watch?v=Q-VC8AUE3Bc